enellys

...μήπως τότε δεν απόκτησα όλα αυτά με τα οποία τώρα ζω; και απόχτησα τόσα πολλά τότε, τόσο γρήγορα, που σ΄ όλη την υπόλoιπη ζωή μου δεν απόχτησα ούτε το ένα εκατοστό σε σύγκριση με κείνα. Απ΄την ηλικία του πεντάχρονου παιδιού ως τη σημερινή μου μόνο ένα βήμα κι απ΄το νεογέννητο ως το πεντάχρονο τεράστια απόσταση Λ. Ν. Τολστόι

Τα Παιδιά (Khalil Gibran)

«Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά,

Είναι γιοι και κόρες που ίδια η ζωή χάρισε στον εαυτό της.

Ήρθαν μέσω εσάς, αλλά όχι από εσάς

Και παρά που είναι κοντά σας, δεν σας ανήκουν.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, αλλά όχι και τις σκέψεις σας,

Γιατί εκείνα έχουν τις δικές τους, προσωπικές σκέψεις.

Μπορείτε να φιλοξενήσετε τις σάρκες τους, αλλά όχι και τις ψυχές τους,

Γιατί οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο

Το οποίο εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε

Ούτε στα όνειρά σας.

Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάζετε,

Αλλά μην ζητάτε εκείνα να γίνουν σαν κι εσάς

Γιατί η ζωή δεν γυρίζει πίσω, ούτε παραμένει στο χθες.

Εσείς είστε τόξα από τα οποία σαν ζωντανά βέλη στάλθηκαν τα παιδιά σας.

Ο Τοξότης βλέπει το στόχο στην ατραπό του άπειρου

Και Αυτός σας κατευθύνει με τη δική Του δύναμη

Ώστε να μπορέσουν τα βέλη Του να πετούν γρήγορα και μακριά.

Αφήστε το λύγισμά σας στα χέρια του Τοξότη να είναι όλο χαρά:

Γιατί όπως αγαπάει το βέλος που πετάει, αγαπάει και το ακλόνητο τόξο».

Αποκλείεται. Οι εκατό υπάρχουν!

Το παιδί

αποτελείται από εκατό.

Το παιδί έχει εκατό γλώσσες,

εκατό χέρια,

εκατό σκέψεις,

εκατό τρόπους σκέψεις,

παιχνιδιού, ομιλίας.

Εκατό, πάντα εκατό

τρόπους να ακούει,

να θαυμάζει, να αγαπά.

Εκατό χαρές

να τραγουδά και να καταλαβαίνει,

Εκατό κόσμους

να εφευρίσκει,

εκατό κόσμους

να ονειρεύεται.

Το παιδί έχει

εκατό γλώσσες

(και εκατό εκατό εκατό ακόμη),

αλλά του αποστερούν τις ενενήντα εννιά.

Το σχολείο και ο πολιτισμός

διαχωρίζουν το κεφάλι από το σώμα.

Λένε στο παιδί:

να σκέφτεται χωρίς τα χέρια,

να τα καταφέρνει χωρίς το κεφάλι,

να ακούει και να μη μιλάει,

να κατανοεί χωρίς να χαίρεται,

να αγαπά και να θαυμάζει

μόνο το Πάσχα και τα Χριστούγεννα.

Λένε στο παιδί να ανακαλύψει τον κόσμο που ήδη υπάρχει,

και από τις εκατό κλέβουν τις ενενήντα εννιά.

Λένε στο παιδί

ότι η εργασία και το παιχνίδι,

η πραγματικότητα και η φαντασίωση,

η επιστήμη και η φαντασία,

ο ουρανός και η γη,

η λογική και το όνειρο

είναι πράγματα

που δεν πάνε μαζί.

Κι έτσι, λένε στο παιδί

ότι οι εκατό δεν υπάρχουν.

Το παιδί λέει:

Αποκλείεται. Οι εκατό υπάρχουν!

LORIS MALAGUZZI