«Προσοχή! Το πρόβατο... δαγκώνει!»

Στη Δανειστική Βιβλιοθήκη του σχολείου μας έχουμε συμπεριλάβει -με την πολύτιμη συμβολή των γονέων- εδώ και αρκετό καιρό
 τα περισσότερα βιβλία από τη σειρά «Τρελοδαγκωνίτσες» της Λήδας Βαρβαρούση,των εκδόσεων Παπαδόπουλος

Οι τίτλοι τους είναι οι εξής:

1.    Ένα φίδι τρομερό

2.    Ένας πολύ γλυκός λύκος

3.    Ένας καλόκαρδος καρχαρίας

4.    Μιά αράχνη μόνη… ψάχνει

5.    Ένα γουρούνι με ταλέντο

6.    Προσοχή! Το πρόβατο δαγκώνει

7.    Ένας ποντικός κάπως βιαστικός

8.    Ένα ψάρι που δεν ήξερε να κολυμπάει

9.    Ένα σκουλίκι με …φτερά!

10.                       Μια μέλισσα με… λύση

11.                       Τι ρόλο παίζει αυτή η αγελάδα;

12.                       Ένα πουλί στην πρίζα

13.                       Τα Χριστούγεννα της Τρελοπαρέας

Πρωταγωνιστής είναι ένα ζώο,έντομο,πλάσμα της φύσης,περισσότερο ή λιγότερο αγαπητό στα παιδιά που μέσα από την πλοκή της ιστορίας  καλεί τον μικρό αναγνώστη να διασκεδάσει,να ταυτιστεί,να προβληματιστεί,να πάρει μέρος στην πλοκή,να συμπάσχει και εντέλει να δει πώς δίνεται η λύση,το τέλος στην ιστορία μας.

Μεταξύ άλλων,κάποια στιγμή ασχοληθήκαμε και με το... 

«Προσοχή! Το πρόβατο... δαγκώνει!»

Συγγραφέας: Βαρβαρούση Λήδα

Εκδόσεις: Παπαδόπουλος

Από τη σειρά:Τρελοδαγκωνίτσες

...του οποίου την ...εικαστική απόδοση!!! ανέλαβαν οι ταλαντούχοι,μικροί εικονογράφοι της τάξης μου…

Προσοχή! Αυτό το πρόβατο δαγκώνει μοναχά όταν θυμώνει!!! Δε θέλει να του λένε τι να κάνει και το χρόνο του να χάνει! Δεν του ταιριάζει αυτή η ζωή, πρόβατο να 'ναι σε μαντρί...

Μα κάποια στιγμή κατάλαβε πως να δαγκώνει "φτάνει" και ότι δεν είναι έτοιμο να φύγει από τη στάνη.

Πρέπει να μεγαλώσει ακόμα, στο μυαλό μα και στο σώμα!

...και λίγα λόγια για την  σημασία του παραμυθιού στην παιδική ηλικία...
ΠΗΓΗ

 " Μόνο ο κόσμος του παραμυθιού είναι συνυφασμένος με την παιδική σκέψη. Στο παραμύθι ο ήρωας έχει ξεκάθαρα πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι συνήθως μόνος και έχει να αντιμετωπίσει κάποια μεγάλη δυσκολία. Στην προσπάθειά του αυτή λαμβάνει μαγική βοήθεια από παράξενα πλάσματα, από ζώα και από τη φύση. Τα δέντρα μιλούν, τα ποτάμια μεταμορφώνονται, η απώλεια δεν είναι οριστική, το κακό τιμωρείται και στο τέλος ο ήρωας λύνει το πρόβλημα του και θριαμβεύει όπως του αξίζει. Ο χώρος του παραμυθιού είναι απόλυτα ταιριαστός με την παιδική σκέψη και φαντασία και για αυτό κάνει τόσο μεγάλο νόημα.
Όταν το παιδί κατανοήσει τον εαυτό και τον κόσμο, τότε παύει να έχει ανάγκη από τη μαγεία και αρχίσει να αναζητά απαντήσεις με πιο ορθολογικούς τρόπους. Πριν να συμβεί όμως αυτό, ο πιο ασφαλής τρόπος να προσεγγίσει το άγνωστο είναι μέσα από τη φαντασία και τη μαγεία."