Να τα αγαπάτε τα παιδιά. Και να τα θαυμάζετε. Και να τους το δείχνετε

Τα παιδιά είναι όπως τα λουλούδια. Χρειάζονται αγάπη και προσοχή για να παραμείνουν φωτεινά και να μη μαραθούν. Η αγάπη είναι εκείνη η τροφή που θρέφει την ψυχή και προστατεύει το παιδί από τα άσχημα συναισθήματα αφορούν την αξία, την εμφάνιση και την προσωπικότητά του. Ως παιδιά, η πρώτη εντύπωση που θα σχηματίσουμε για τον εαυτό μας απορρέει από τον τρόπο που μας αντιμετωπίζει το περιβάλλον , οι γονείς μας. Αν το παιδί δεχτεί αγάπη και αποδοχή θα καλλιεργήσει και εκείνο μέσα του την αγάπη για τον εαυτό του και την πίστη στην αξία του. Αντιθέτως, αν το παιδί εισπράττει απόρριψη και κατάκριση, τότε μπορεί μέσα στην ψυχή του να καλλιεργηθούν πεποιθήσεις όπως το ότι δεν ‘’είναι αρκετά ικανό ή καλό’’. 

Οι γονείς , πολλές φορές, αποφεύγουν να δείχνουν στο παιδί την αγάπη και το θαυμασμό τους, ενώ εξαντλούν την αυστηρότητα τους  αρκετές φορές σε θέματα όπως η σχολική επίδοση ή ο αθλητισμός. Πολλοί θεωρούν ότι η επιβράβευση δε θα έχει θετική επίδραση στα παιδιά, καθώς εκείνα θα επαναπαυτούν και θα σταματήσουν να προσπαθούν και να γίνονται καλύτεροι. Και εδώ είναι το σημείο που οι γονείς κάνουν λάθος. Τα παιδιά έχουν απόλυτη ανάγκη την επιβράβευση και να νοιώθουν ότι η προσπάθειά τους , ανεξαρτήτως αποτελέσματος, εκτιμάται και είναι αξιέπαινη. Όσο περισσότερο τα παιδιά βλέπουν και νοιώθουν ότι τα όνειρα και οι επιθυμίες τους αναγνωρίζονται και θαυμάζονται, τόσο περισσότερο θα προσπαθούν για τη βελτίωση και την πρόοδό τους.  

Οι γονείς οφείλουν να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους με ευαισθησία και να σέβονται τα όνειρα και τις ικανότητές τους. Πολλές φορές τα παιδιά που μεγαλώνουν με γονείς που δεν τα αγαπούν υιοθετούν άσχημες συμπεριφορές και βλαπτικές για τα ίδια, προκειμένου να νοιώσουν την αγάπη των γονιών ή ενός εκ των δύο και να πάρουν την απαραίτητα για αυτά επιβεβαίωση. Είναι χρέος των γονιών να βοηθήσουν τον νέο άνθρωπο να προετοιμαστεί  για το ταξίδι του μέσα στη ζωή με τις απαραίτητες ψυχικές και πνευματικές ανάγκες. Πρέπει να επισημανθεί ότι  και η συνεχής διάκριση που κάνουν πολλές φορές ανάμεσα σε αδέλφια οι ίδιοι οι γονείς, πληγώνει και πάλι βαθιά το παιδί που νοιώθει ότι υστερεί. Είναι σημαντικό το κάθε παιδί να πειστεί και να καταλάβει ότι αξίζει την αγάπη και την αποδοχή επειδή είναι ένας ανεπανάληπτος άνθρωπος και όχι για τις επιτυχίες, τα λάθη, τις επιδόσεις και τις παραλείψεις του. 

Το παιδί δεν έχει μόνο ανάγκη από υλικά αγαθά, ένα καινούργιο κινητό ή υπολογιστή. Έχει περισσότερη και απαραίτητη ανάγκη να νοιώθει αποδεκτό και αγαπητό από το περιβάλλον στο οποίο έχει κληθεί να μεγαλώσει.  Οι γονείς πρέπει να αντιληφθούν ότι η υπερβολική σκληρότητα και αυστηρότητα όχι μόνο δεν ωθεί τα παιδιά να θέλουν να γίνουν καλύτερα, αλλά τα πληγώνει και ανεπανόρθωτα και τα οδηγεί και σε τραγικές για αυτά επιλογές. 

Οι γονείς που με διαβάζουν, να μην ξεχάσουν ποτέ πόσο σημαντικό είναι να δίνουν αγάπη άνευ όρων στα παιδιά. Να νοιώθουν ήδη ότι είναι ασφαλή και ανήκουν κάπου. Η άποψη ότι το παιδί θα ‘’κακομάθει’’ είναι παράλογη και ανυπόστατη. Η αποστέρηση της αγάπης είναι το μεγαλύτερο κακό που μπορεί ένας άνθρωπος –πόσο μάλλον  ένας γονιός- να προξενήσει στο παιδί του.

πηγή