Ελίτσα Μαυρομάτα

Παράλληλα με τις χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες, τις τελευταίες μέρες φιλέματα-προσφορά των φίλων γονέων- που μοσχοβολούσαν έφτασαν στην τάξη μας και ... γαργαλούσαν τις μικρές μυτούλες!

Έτσι λοιπόν,στρώθηκε τραπέζι με μοσχομυριστό ζεστό ζεστό ψωμάκι,φρέσκο ελαιόλαδο,ντόπια ρίγανη κι ελίτσες μαυρομάτες...

                                ...κάποιες φωνούλες ακούστηκαν,εγώ δε θέλω,εγώ δεν τρώω...

...όμως σύντομα,όλα τα στοματάκια γεύτηκαν τους θησαυρούς που μας προφέρει ο τόπος μας τόσο απλόχερα...

...κι επειδή,τρώγοντας έρχεται η όρεξη,το αποτέλεσμα ήταν να μην μείνει ούτε ψίχουλο,ούτε κι ελιά...

Φυσικά,η βιωματική αυτή δραστηριότητα εντάσσεται στη θεματική ενότητα που εξετάζουμε τελευταία για την ελιά και το λάδι.Και πώς αλλιώς,αφού ο τόπος μας είναι ευλογημένος να παράγει εκλεκτή ποιότητα και πλούσια ποσότητα αυτών των αγαθών;

Κι επειδή το βιβλίο ποτέ δε λείπει από τη διδακτική μας πρακτική,διαβάσαμε για την Ελίτσα Μαυρομάτα της Ζωής Θεοχάρη

Ένα παραµύθι για την ελιά. Ένα παραµύθι για τα παλιά. Ένα παραµύθι σαν τα παλιά. Ήρωες... άνθρωποι στην αιώνια πάλη για επιβίωση, δέντρα φορείς σοφίας, πουλιά αγγελιοφόροι µηνυµάτων, νεράιδες µε ανθρώπινη λαλιά. Και στη µέση και πάνω από όλα η ελιά, άρρηκτα συνδεδεµένη µε τη ζωή µας…